Б.Эрдэнэсолонго: Бороотой цамц

Ус цаваг нэвтлэн
Хучлага зөөлхөн чангааж дусална
Урьд эртний зүүднээсээ 
Сэрээгүй л байна... 
Ноднингийн бороо өнөө зүсэрч
Тэнгэр уйлагнаад л...
Нойтон солонго шиг охин
Манайх руу гүйж санагдана
Зүггүй хөөрхөн нүдээрээ инээмсэглэсээр
Зүүдэн багын тэр минь
Үүдэн цаанаас дуудна.
Зүгээр, орооч гэж би сулхан шивнэнэ
Гэрийн сүүдэрт ном үсэглэх шиг
Гэрэлт өдрүүд нисэн алсрахаас өмнө
Гэнэн хонгор түүнийхээ
Гэзэг үснээс гуниг асгарахаас өмнө
Тэнгэр үнэртсэн бороотой цамцаа
Тэнд галын дэргэд сэврээ гэж хэлнэ ээ.